1-2-3 Maja - nasze narodowe świętowanie
1 Maja - Święto Pracy
Inne nazwy to: Międzynarodowe Święto Proletariatu, Dzień Solidarności Ludzi Pracy, 1 Maja. Święto wprowadziła w 1889 roku II Międzynarodówka dla upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 roku, podczas strajku ogólnokrajowego w Chicago, w USA, na rzecz wprowadzenia 8 godzinnego dnia pracy. W dniu 3 maja odbył się wiec robotników zwolnionych z pracy w jednej z firm. Podczas wiecu doszło do bójki między strajkującymi a zatrudnionymi na ich miejsce. Interweniowała policja, od strzałów z pistoletów śmierć poniosło kilku robotników, wielu zostało dotkliwie pobitych. Brutalność policji spowodowała kolejny wiec w następnym dniu. Wiec odbywał się bez ekscesów, jednak obfity deszcz spowodował, iż z licznej grupy demonstrantów pozostało ok. 200 osób i nagle na nich natarł oddział 180 policjantów. Efektem policyjnych działań była śmierć 1 policjanta, nieznana liczba zabitych robotników i wielu rannych. W wyniku zajść doszło do ostrych represji wobec związkowców, m.in. sądzonych było 8 związkowców, 7 z nich skazano na śmierć przez powieszenie. Wyrok na czterech osobach wykonano 11 listopada 1887 roku pozostałych po 7 latach ułaskawiono.
Na ziemiach polskich pierwsze obchody miały miejsce w 1890 roku i odbywały się niejednokrotnie wbrew woli zaborców współorganizowane m.in. przez działaczy II Proletariatu. W czasie masowych demonstracji i pochodów, szczególnie na ziemiach zaboru rosyjskiego, dochodziło do starć z carskim wojskiem, policją oraz kozakami, a także wspierającymi je nacjonalistycznymi bojówkami. Podobnie liczne pochody i demonstracje klasowych organizacji robotniczych i partii lewicowych odbywały się też w ten dzień w okresie II RP, często były one atakowane przez policję oraz nacjonalistycznych bojówkarzy, dochodziło do morderstw działaczy klasowych związków zawodowych i partii lewicowych. W Polsce dzień 1 Maja od 1950 roku jest świętem państwowym i wolnym od pracy, stan ten trwa do chwili obecnej. W czasach PRL organizowano tego dnia pochody pierwszomajowe. W Kościele katolickim 1 maja obchodzone jest wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika (Robotnika). Wspomnienie to wprowadził do kalendarza liturgicznego papież Pius XII w 1955 roku, jako alternatywę dla laickiego Święta Pracy.
2 Maja - Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej
Dzień flagi państwowej jest obchodzony w Polsce od 2004 roku. Choć to święto państwowe, ustawowo nie jest dniem wolnym od pracy. Pierwotnie decyzją Senatu 2 maja miał być Świętem Orła Białego, jednak Sejm przemianował go na Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. To także Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
Wybór tej daty na Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej nie jest przypadkowy, ma ona bowiem znaczenie historyczne. Właśnie 2 maja żołnierze polscy zawiesili biało-czerwoną flagę na kolumnie Siegessäule w Berlinie, co de facto oznaczało zakończenie działań wojennych w Europie podczas II wojny światowej. Dodatkowo dzień ten poprzedza święto upamiętniające tak ważne wydarzenie, jakim było w 1791 r. ogłoszenie Konstytucji 3 Maja. Co ciekawe, w okresie PRL-u właśnie 2 maja decyzją władz komunistycznych zdejmowano flagi państwowe, aby nie były widoczne w święto 3 maja, które w tamtym czasie zniesiono.
Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej ma popularyzować wiedzę o polskiej tożsamości i o symbolach narodowych, które zmieniały się na przestrzeni wieków. Źródłem dzisiejszych barw narodowych jest herb Królestwa Polskiego i herb Wielkiego Księstwa Litewskiego. Decyzją Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831 roku ustalono:
„Izba senatorska i poselska po wysłuchaniu wniosków Komisyi sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni łączyć się wszyscy Polacy, postanowiły i stanowią:
Art. 1 – Kokardę narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym.
Art. 2 – Wszyscy Polacy (...) te kolory nosić mają w miejscu, gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były”.
W 1919 roku kolory biały i czerwony uznano oficjalnie za polskie barwy narodowe. Obecnie kwestie Polskich barw narodowych reguluje Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 roku o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej: „Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego. Przy umieszczaniu barw Rzeczypospolitej Polskiej w układzie pionowym kolor biały umieszcza się po lewej stronie płaszczyzny oglądanej z przodu. Barwy Rzeczypospolitej Polskiej stanowią składniki flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej. Flagą państwową Rzeczypospolitej Polskiej jest prostokątny płat tkaniny o barwach Rzeczypospolitej Polskiej, umieszczony na maszcie”.
Poza Polską, święto flagi państwowej obchodzone jest m.in. w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Argentynie, Finlandii, Turkmenistanie, Ukrainie, na Litwie i w Chinach.
234. rocznica uchwalenia Konstytucji 3 Maja
W dniu 3 maja 1791 roku Sejm Czteroletni uchwalił Ustawę Rządową – pierwszą polską konstytucję. Był to drugi tego typu akt prawny na świecie (po Konstytucji Stanów Zjednoczonych) i pierwszy w Europie. Konstytucja przygotowana została przede wszystkim przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, Ignacego Potockiego i Hugo Kołłątaja.
Konstytucję 3 Maja poprzedzały dwie wcześniejsze ustawy uznane za integralną jej część. Pierwsza z nich: O reorganizacji sejmików i druga: Miasta nasze królewskie wolne w państwach Rzeczypospolitej – regulowała sprawy mieszczan i ustroju miast.
Konstytucja 3 Maja wnosiła do polskiego systemu politycznego następujące najważniejsze zmiany: pozostawienie ustroju stanowego, jednak z wyraźnie osłabioną pozycją magnaterii, usunięcie z sejmików ziemskich szlachty nieposiadającej majątków ziemskich tzw. Gołotę, cenzus szlacheckiego urodzenia został ograniczony w prawie wyborczym przez dodanie cenzusu posiadania. Ponadto mieszczaństwu umożliwiono nobilitację, m.in. z tytułu nabycia majątków ziemskich i zasług dla kraju. Ogółowi mieszczan w miastach królewskich, ogłoszonych, jako „wolne”, zapewniono wolności osobiste, prawo sprawowania urzędów, potwierdzono opiekę władzy państwowej nad mieszkańcami kraju pochodzenia żydowskiego.
Najmniej zmian wprowadzono w położeniu chłopów, którym utrzymano poddaństwo, wolność osobistą otrzymali tylko przybysze z zagranicy. Pewną formą opieki prawnej nad tą grupą ludności był zapis w Konstytucji, w którym stwierdzono, że na ogół chłopów rozciągnięto „opiekę prawa i rządu krajowego”.
Konstytucja 3 Maja zniosła podział Rzeczypospolitej na Koronę i Litwę. Naczelnym organem nowego państwa pozostawał Sejm, któremu zapewniono pełnię władzy ustawodawczej, prawo stanowienia budżetu i podatków, daleko idącą kontrolę rządu. Sejm miał być złożony z 204 posłów, wybieranych na sejmikach przez szlachtę posesjonatów oraz 24 tzw. plenipotentów miast, z ograniczonym głosem doradczym. Zmniejszono rolę Senatu, usunięto zasadę liberum veto i zakazano konfederacji. Zniesiono elekcyjny wybór króla, w zamian wprowadzając zasadę dziedziczenia tronu (w dynastii saskiej) i osobistej odpowiedzialności monarchy.
Wzmocnieniu uległ rząd (z królem, jako przewodniczącym Straży Praw na czele) oraz administracja państwowa. Akty królewskie wymagały kontrasygnaty jednego z ministrów, którzy od tej pory mieli odpowiadać za naruszenie prawa przed sądem sejmowym, a za kierunek polityki rządu – przed królem i Sejmem. Dodatkowo w gestii króla i Straży Praw pozostawały komisje wielkie (ministerstwa): edukacji, policji, skarbu i wojska. Zarząd krajem w terenie powierzono komisjom porządkowym cywilno-wojskowym. Konstytucja poczyniła też pewne zmiany w sądownictwie szlacheckim i miejskim.
W rozdziale XI Konstytucji poświęconym „sile zbrojnej narodowej” umieszczono zapis „Naród winien jest sobie samemu obronę od napaści i dla przestrzegania całości swojej. Wszyscy przeto obywatele są obrońcami całości i swobód narodowych. Wojsko nic innego nie jest, tylko wyciągnięta siła obronna i porządna z ogólnej siły narodu”.
W zamierzeniu części jej twórców miała stanowić punkt wyjścia dla dalszych przemian ekonomiczno-społecznych i politycznych. Została jednak obalona w połowie 1792 roku wskutek działalności konfederacji targowickiej i przegranej wojny z Rosją.
Postanowienia konstytucji i jej przesłanie urosły do rangi symbolu narodowego. Dlatego dzisiaj z dumą wracamy do jej szlachetnych i uniwersalnych wartości.
Źródło: Wikipedia, ppłk Najczuk
8 kwietnia przypada 81. rocznica bitwy polskich przeciwlotników stoczona o stację i węzeł kolejowy Darnica przez 1. samodzielny dywizjon artylerii przeciwlotniczej. W marcu 1944 roku, zgodnie z rozkazem dowódcy 1 Armii Polskiej gen. Zygmunta Berlinga jednostki polskie przegrupowały się koleją na Ukrainę w rejon Żytomierza i Berdyczowa.
W dniu 22 marca 2025 roku odbyło się, jak co roku, Walne Zebranie Sprawozdawcze naszego Stowarzyszenia.
Uczestniczyło 24 członków. Zebranie rozpoczął Prezes Stowarzyszenia kol. Mirosław ROCHMANKOWSKI. Po przywitaniu zebranych zaproponował prowadzenie zebrania przez kol. Jana SZMIGLA, co przyjęliśmy jednogłośnie w głosowaniu. 
W końcowej części zebrania Prezes wyróżnił najbardziej aktywnych członków Stowarzyszenia w 2024 roku: kol. Kazimierza GREGORA, kol. Zbigniewa HAUPTA, kol. Jana SZMIGLA i kol. Józefa DEUTSCHA. Wyróżnieni otrzymali listy gratulacyjne i bony prezentowe do Empiku. Ostatnim akcentem zebrania bylo głosowanie nad przyjęciem w poczet członków kol. Jana FUTRO. W trakcie zebrania raczyliśmy się napojami i wypiekami Na tym porządek zebrania się wyczerpał i przewodniczący zebrania je zakończył.
